Elisabethbegijnhof - Prinsenhof - Papegaai - Sint-Michiels

Zodra ze een gezin hebben, zien we veel mensen vertrekken. Maar als de kinderen groter zijn, keren vroegere bewoners vaak terug.

De Gentenaar

De wijk Elisabethbegijnhof - Prinsenhof - Papegaai - Sint-Michiels vormt samen met de binnenstad het hart van de stad. De wijk is bijna volledig omringd door water. De grenzen tussen de verschillende buurten binnen de wijk (Elisabethbegijnhof, Prinsenhof, Papegaai en Sint-Michiels) zijn eerder onduidelijk.

Het verleden karakteriseert de wijk en het uitgebreide patrimonium geeft de wijk haar cachet. De gunstige ligging en het rijke historische verleden trekken veel toeristen aan.

Veel functies komen samen in deze wijk. Het is een woongebied met handel, horeca, scholen, cultuur en andere diensten. De directe nabijheid van de binnenstad maakt dat er een voldoende divers aanbod van voorzieningen is voor jong en oud. Er zijn zelfs nog enkele kleine superettes en speciaalzaken, en een aantal lokale bakkers en slagers in de wijk te vinden. Die laatste dreigen evenwel, zoals bijna overal, te verdwijnen.

Daarnaast kregen enkele straten in het verleden een broodnodige opknapbeurt. Vandaag vormen ze woonerven. Andere straten en kleine steegjes verkeren op dit moment echter nog in zeer slechte staat. Bewoners kijken er uit naar een grondige heraanleg.

Elisabethbegijnhof - Prinsenhof - Papegaai - Sint-Michiels vormt één van die Gentse wijken waarvan meer Gentenaars aangevengraag in hun stad te wonen (94%). Qua veiligheid en overlast zijn de signalen dan ook beperkt.

In de wijk wonen weinig gezinnen met kinderen, maar wel veel twintigers. Typisch hier is het grote aantal studenten. Zij maken de wijk dynamisch, maar zorgen nu en dan wel eens voor spanningen met de bewoners. De vele kamerwoningen huisvesten niet alleen studenten, maar ook een groot aantal alleenstaande dertigers die er een tijdelijke woonplaats zoeken.

De wijk kent een bruisend verenigingsleven. Zo'n 12% van de inwoners is lid van een bewonersgroep. Je vindt er verschillende buurtcomités (onder andere vzw Papegay, vzw Elisabethbegijnhof, Prinsenhof) die zich tot hun deel van de wijk (de eigen buurt) richten en graag vanuit een eigen vaste stek (willen) werken.

Toch is ook de anonimiteit van de stad in de wijk aanwezig; slechts een kwart van de bewoners heeft contact met zijn buren.

Bewoners geven aan dat ze vooral nood hebben aan ontmoetingsplekken, zeker nu onder andere het Elisabethhuis in het Begijnhof einde erfpacht is. Daarnaast vindt de helft van de inwoners dat er onvoldoende groene plekken zijn in deze wijk. En ook de ‘tevredenheid over speelvoorzieningen’ en ‘voldoende speelvoorzieningen’ voor kinderen en opgroeiende jeugd scoren in deze wijk laag in vergelijking met de andere Gentse wijken.

Er is een grote verscheidenheid aan woningtypes: naast heel wat appartementen en kamerwoningen vind je in Elisabethbegijnhof - Prinsenhof - Papegaai - Sint-Michiels mooie panden en eengezinswoningen. In de wijk is er ook een groot gebouw voor sociale huisvesting en een ruim woonzorgcentrum. De lawaaihinder, grotendeels te wijten aan de dichte bebouwing, vormt voor de helft van de wijkbewoners een belangrijke bezorgdheid.

De Papegaaistraat en de Oude Houtlei kregen sinds de invoering van het circulatieplan meer verkeer te slikken. De bewoners van de Papegaaistraat hebben zich hiervoor zelfs verenigd in een protestgroep. De buren van de Begijnengracht zijn dan weer tevreden over het paaltje dat de straat enkel toegankelijk maakt voor bewoners.

Sinds 2017 worden steeds meer fietsers geteld onder de bewoners, en hier en daar zijn er extra fietsstallingen geplaatst. Een op de twee inwoners is van mening dat ze veilig kunnen fietsen in de buurt. Openbaar vervoer, met name de tram, is voor de meeste bewoners zeer nabij.